Kırlangıçlar Durmadan Uçuyor | Ahmet Büke | Kırlangıç Zamanı | Bölüm 2

 

İkinci öykü “Kırlangıçlar Durmadan Uçuyor” hikayesidir. "Kırlangıç Zamanı" kitabının kırlangıçlar ile alakası nedir? Sorusuna cevap aramak için kısa bir araştırmaya giriştim. Araştırmaların gösterdiği yolda kırlangıçların dostluğu ve beraberliği simgelediklerini okudum…

Bölüm 2 - Kırlangıçlar Durmadan Uçuyor

Gözlerimi açtım. Hep Böyle uyanıyorum, aniden. Gün doğdu doğacak

 

Küçük Mine'nin anlatılarını okuyoruz kitabın ikinci hikayesinde.

Uykusu kuş uykusu kadar hafif, servis otobüsünün sesine uyanıyor. Hüsnü Abi vardiyadan dönüyordur şimdi. Babam da bu saatte gelirdi. Çok oldu yok. Neden gelmiyor babam sabahları?

 

Mine, uyandıktan sonra koridorda dedesiyle karşılaşıyor. Dedesinin dirseklerini sıyırması ve büyük mendiliyle yüzünü silmesinden vaktin sabah vakitleri olduğunu anlıyoruz. Dedesi sabah namazını kılmak üzere kalkmış olmalıdır. Mine dedesini öpüyor, babası gibi koktuğunu söylüyor.

Babam gibi kokuyor. Kara, tozlu bir kömür tepesi gibi dedem.

 

Mine, bahçeye oynamaya gittiği zaman Hüsnü Abi'yi görüyor. Hüsnü Abi, evlerinin taşlığında sırtını kapıya vermiş oturuyor.

Aralarında bir konuşma gerçekleşiyor:

Mine, yine erkenden uyanmışsın kız. 

Uyandım.

Neden? Bak Bütün çocuklar uyuyor daha.

Ama sen de uyumuyorsun Hüsnü Abi.

Ben büyüğüm çünkü.

Büyükler madende çalışıyor hep. Büyüyünce ben de madene gireceğim.

Sen madenci olma Mine, doktor ol, avukat ol, ne bileyim öğretmen ol.

Yok, Hüsnü Abi, madene inmem gerek. Babam orada. Çok oldu gelmiyor. Kimse gidip aramıyor da. Bir başına kalınır mı oralarda?

Mine, eğer okula gideceğine söz verirsen, benden de söz, madende babanı arayacağım.

Mine, küçük bir kız çocuğudur. Babasını uzun bir zaman önce maden kazasında kaybetmiştir. Hüsnü Abi ise maden işçisi, babasının iş arkadaşıdır. Çocuk olmanın verdiği saflık ile Mine’ye babasının öldüğü söylenmemiş, işinin devam ettiği söylenmiştir. Mine’nin kuş uykusu, babasına olan özlemindendir. Dedesinin kokusunun kömüre çalması ve babam gibi demesi, babasına olan özlemindendir. Madenci olmak istemesi, babasına özlemindendir…

Hayat, bütün gerçeklikleri ile devam ederken ölen ölmüş, kalan işe gidip gelirken Mine, kendi dünyasında hala babasını beklemekte ve hiçbir şeyin farkına varamamaktadır. Burada, çocuk dünyasının berrak temizliği işlenir. Kırlangıçların durmadan uçması, beraberliğin olmayışının veya beraberliğin ayrılığa dönüşmesi, olarak nitelendirilir. Mine ve babası için bu dünyadaki beraberlik asla söz konusu olmayacaktır. Kırlangıçlar durmadan uçacaktır. Hikayenin çıkış noktasının “Soma” olduğunu düşünüyorum. Yazarın İzmir civarında yaşaması bu düşüncemi kuvvetlendiriyor.