Görememek mi Duyamamak mı?

Görememek mi Duyamamak mı? 

 Bazen yan yana yürüdüğüm insanlarla konuşurken aniden sessizleşiverir kelimeler. Öyle durumlarda eğer havamdaysam mutlaka, tuhaf bir soru sormaya çalışırım. Bu sefer tuhaf olmasın arkadaşım benden önce davrandı:

- İki seçeneğin ve sadece bir seçim hakkın var. Ya göremeyeceksin ya da duyamayacaksın, hangisini seçerdin? 

 

 İki seçeneğin de müthiş derecede düşündürücü olduğunu ilk kez, o soruyla hissettim. Çünkü, genellikle söylenenleri zihnimde somutlaştırabilmek adına her şeyin tasvirini kafamda canlandırırım. Örneğin sevgisel bir cümle olarak kullanılan "gözünün yağını yiyeyim" diyen birinin gerçekten gözümdeki yağları yediğini hayal ederim. Görememeyi ve duyamamayı da hemen bu şekilde hayal etmeye başladım. Görememek,  duyduğum sesleri bir kalıba sokamamaktı. Kuşların seslerini duyacaktım ama renklerini hiç bilemeyecektim. Belki dokunarak hiç görmediğim nesneleri yalnızca zihin yoluyla bir kalıba sokabilecektim. Hiçbir zaman ayna ihtiyacım olmayacaktı. En sevdiğim insanın görüntüsü dahi, zihnimin oluşturduğu şekilden ibaret kalacaktı. Üstünde dursam günlerce düşünebilirdim ama diğer soru da vardı. Duyamamak denilince aklıma basitinden hemen, müzik dinleyememek geldi. Herkesin yalnız ağzı kıpırdayacak ama sesler kulağıma varmayacaktı. Yalnız olduğum günün birinde belki de şöyle düşünecektim:

- Güneş, doğarken ses çıkarıyor mudur?

Bu iki seçenekten birini mutlaka seçmelisin, dedi. Bütün bu iç konuşmalar, yalnız 5 saniye sürdü. İnsan soyut dünyada daha hızlı düşünüyormuş demek. Tabi bu 5 saniye, sessiz geçmesin deyip düşündüğüme dair garip sesler çıkardım ve ben,  bu iki seçenekten görememenin duyamamaktan daha büyük bir kayıp olduğuna karar verdim.

Ne Okumalıyım ? 

Görme Engelliler Beyaz Görür Okumak İçin Tıklayınız...