Eskişehir'de "Odunpazarı Evleri" arasında, dostum ile avare gezinirken sıcak ve tatlı bir gitar sesi gelmişti. Kokuyu takip edip rüya gibi bir meydana çıkmıştık. Meydanı rüyalaştıran "Marx" amcanın gitari idi. Kimsenin dili yoktu sanki, dili olan tek nesne, gitar ve gitarı dillendiren "Marx" amca idi. O, işine baktı, biz de karşısında bir bardak çay yudumladık. Pusuda bekleyip sanatının bitmesini bekledik, biter bitmez yanına koşup fotoğraf çekilebilir miyiz? dedim ve ekledim, "Kırk yıllık ahbap gibi çıkalım fotoğrafta olur mu?" Benimle ilgilenmeyip uzaklara bakmayı tercih etti. Uzun tırnakları, gitarı dillendirişi, Marx'a olan benzerliği ile beni büyük heyecanlandırmıştı. Gitar ile konuşabilmek için 40 senesini harcamış bir insan olduğunu öğrendim. Kartını vermişti ama çok üzgünüm ki kaybettim. O gün, onunla orada olmak büyük bir mutluluktu. Sanıyorum 3 sene evvelince çekilmişti bu fotoğraf. Fotoğrafın ardından 1 sene geçmişti ki yeniden Eskişehir'de aynı yere gitmiş ve yeniden Marx amca ile fotoğraf çektirmiştim. Rastalanmış saçları ve kendine has duruşu ile hala o meydanı rüyalaştırıyordu. 2.fotoğrafını da herkes ile paylaşmak yerine kendim ile paylaşmayı yeterli gördüm.
0 Yorumlar
Ne düşünüyorsunuz?