Aziz Nesin - Şimdiki Çocuklar Harika - Türk Edebiyatı - Kitap İncelemesi - Siyah Ekran | Dergi

Aziz Nesin - Şimdiki Çocuklar Harika - Türk Edebiyatı - Kitap İncelemesi



Aziz Nesin'den "Şimdiki Çocuklar Harika" Kitabına Öznel Bakış


 Aziz Nesin, bu ismi ilk olarak lise yıllarımda duymuştum. Edebiyat öğretmenimizden bana kalan yalnızca şuydu, "Aziz Nesin, ateist bir yazardır." Bu bilgi neme lazım a, hocam? Kitabı, 2020 yılının son demlerinde okumakla; 1965 yıllarında okumak arasında, büyük bir uçurumun olduğunu düşünüyorum. Günümüz fikri, anlatılanları hemen özümseyip kahkahalar eşliğinde okuyabilir bu kitabı. Çünkü kitap içerisinde yer alan hikayemsi mektuplar, "Hababam Sınıfı" gibi kült oynatılarımızda geçen konuşmaları da içerir. Kitap, iki öğrencinin birbirine yazdığı mektupların toplamıdır. Bu iki öğrenci, ortaokul yıllarındadır. Onların gözünden öğretmenleri, ana-babaları kısacası büyükleri izleriz. Kitabın salt mizah içermediği ortadadır, her mektup, mizahın yanında bir mesaj da içerir. Okuduklarım hiç yabancısı olmadığım kurgulardır. Anne babaların," Evladım, küfretmek çok günahtır, ayıptır." deyip küfretmeleri ve anne-babadan duyulup öğrenilen bu küfürleri çocuklarından duyan ebeveynlerin," Bu çocuk bu küfürleri nereden öğreniyor? Çok terbiyesizleşti, çook!" demeleri büyük bir ironidir. Mektuplar buna benzer birçok ironiyi bünyesinde barındırır. Benzetmede hata olmaz, "Köpek Kalbi" kitabını bitirdikten sonra acı acı uluyan bütün köpeklerin iç konuşmalarını duyar gibi oluyordum. Bu kurgusal konuşmalar sayesinde onlara yaklaşımım daha sevgisel ve merhametli oluyordu. "Şimdiki Çocuklar Harika" ise böylesine kitaplardandır. Okuduktan sonra, çocuklarınızı ya da öğrencilerinizi daha iyi anladığınızı düşünürsünüz. Onlara yaklaşımınız kolaylaşır ve aranızdaki bağ, eminim daha güçlü olur. "Bu kitabı salt çocuklar için değil, ana-babalarla öğretmenler için de yazdım" diyen yazara, kitap sonunda hak vermemek mümkün değil. Anlatıları kıyıdan köşeden duymam, izlemem ile " Bu kitabı daha öncesinde okumuş muydum?" dedim ve bu deyiş heyecanımı biraz olsun sönük kıldı. Bu yüzden 1965 yılında bu kitabı ilk kez, bakire iken okumak isterdim. Onun dışında söylenecek son sözüm şudur, yazar niçin "ya da, her şey, sağ ol" gibi kelimeleri yanlış yazmıştır? Onun zamanında bu yazımların doğrusu böyle mi idi?

Yorum Gönder

0 Yorumlar